Nazwa polska: Jesiotr zachodni
Nazwa łacińska: Acipenser sturio
Rodzina: jesiotrowatewate, Acipenseridae
Wygląd: rekinowatego ksztaftu ciało okrywają kostne płytki ułożone w 5 rzędach. Na grzbiecie j. zachodniego znajduje się 9-14 płytek grubszych w części środkowej, gdzie tworzy się rodzaj garbu, na bokach 24-36 płytek ciasno do siebie przylegających i niemal podwójnie tak wysokich jak ich szerokość u podstawy; na brzuchu 8-14 płytek. Długość pyska jest prawie równa długości głowy. Ustawiony w dolnym położeniu otwór gębowy jest bezzębny, ryjkowaty i wysuwalny do przodu. Przed nim znajdują się 4 gładkie, niepostrzępione, tworzące poprzeczny rząd wąsiki, które przyłożone wzdłuż pyska nie sięgają brzegu otworu gębowego. Płetwa grzbietowa jest przesunięta daleko ku tyłowi, górny płat płetwy ogonowej - silnie wydłużony. Ubarwienie: grzbiet popielato- lub brązowoszary z zielonkawym połyskiem, brzuch żółtawy lub biały, mieniący się srebrzyście. Dlugość: 100-200 cm, maksymalnie do 550 cm i ponad 200 kg masy ciała.
Występowanie: europejskie wody przybrzeżne od Islandii i Norwegii do Morza Sródziemnego i Morza Czarnego. W Polsce gatunek ginący, spotykany sporadycznie w dolnym biegu Odry, Zatoce Gdańskiej i dolnej Wiśle, pod ochroną gatunkową.
Tryb życia i rozród: ryba wędrowna, anadromiczna, wpływająca w kwietniu i maju do rzek na tarło. Trze się od czerwca do lipca. Po 1-2 latach młode jesiotry powracają do morza.
Pokarm: bentoniczne bezkręgowce i ryby.
