Nazwa polska: Pstrąg tęczowy
Nazwa łacińska: Salmo gaidneri
Rodzina: łososiowate, Salmonidae
Wygląd: wydłużone, z boków nieco spłaszczone ciało o szerokim trzonie ogonowym. lustr drobne, Pstrąg tęczowy 135-150 wzdłuż linii bocznej. Głowa o tępym pysku z szerokim otworem gębowym Górne i dolne wyrostki filtracyjne 1. luku skrzelowego główkowate, środkowe pałeczkowate. Uzębienie lemiesza: blaszka z 4 zębami tylnymi brzegu, silnie wygięty trzon z 1 lub 2 rzędami zębów. Ubarwienie: głowę, ciało oraz płetwy grzbietową, tłuszczową i ogonową pokrywają liczne, czarne plamy i punkty wzdłuż boków ciągnie się szeroki, czerwo wy pas. Dlugość: 25-50, do 70 cm (do 7 kg).
Występowanie: wędrowna, anadromiczna forma p. tęczowego, czyli łosoś stalowogłowy (S. gairdnen) żyje w Pacyfiku u wybrzeży Ame Pn. od pd. Alaski po pd. Oregon i wpływa tarło do rzek. Druga forma - wyłącznie sł wodny pstrąg kalifornijski (S. g. shasta) w rzekach i jeziorach kalifornijskich gór S. Nevada (por. uwagi). Obie te formy serowa no w 1860 r. do Europy i wymieszano w h stawowej. Próby aklimatyzacji w rzekach powiodły się, jednak p. tęczowy jest b ważnym obiektem hodowli i tuczu w stawach.
Rozród: tarło rozciąga się od grudnia do Samica ogonem wygrzebuje w dnie duże gniazdo, do którego składa 1600-2000 jaj. Okres inkubacji ikry trwa 100-150 dni. Młode pstrągi dojrzewają płciowo często już w 2., a e zwyczaj w 3. roku życia.
Uwagi: p. tęczowy to podobnie jak troc nek zbiorczy o niedokładnie jeszcze ustalonej taksonomii, tworzący wiele form wędrownych i osiadłych, słodkowodnych (przyp. tłum).
Gdzie łowimy: Nie jest gatunkiem rodzimym (został pod koniec ubiegłego wieku do Europy sprowadzony z Ameryki Północnej) i nie zaaklimatyzował się na dobre; nie przystępuje w naszych wodach do tarła. Doniesienia, że w kilku rzekach małopolskich wytworzyły się jego populacje rozmnażające się naturalnie, nie zostały w sposób wiarygodny potwierdzone. Toteż pochodzi głównie z hodowli stawowej i znaleźć go można tam, gdzie został wpuszczony. Najczęściej są to rzeki zamieszkałe przez pstrąga potokowego, choć tęczowy ma znacznie niższe wymagania środowiskowe i może żyć w wodach cieplejszych i wolniej płynących, a nawet w stojących. Często pojawia się w rzekach i jeziorach w pobliżu ośrodków tuczu — wskutek ucieczek po np. powodziowym zerwaniu przegród. W początku lat osiemdziesiątych spore ilości pstrągów tęczowych wpuszczono do przybrzeżnych wód Bałtyku. Rosną tam bardzo dobrze, osiągając ciężar powyżej ośmiu kilogramów. Trafiają często na wędkę zarówno w samym morzu, jak i w przyujściowych odcinkach wpadających do niego rzek.
Kiedy łowimy: Cały rok, z nieznacznym podwyższeniem aktywności w miesiącach letnich. Także pora dnia nie odgrywa większej roli, choć wieczory okazują się często, zwłaszcza w lecie, lepsze.
Na co łowimy: Błystki obrotowe i niewielkie wahadłowe, woblery, sztuczne muszki, streamery. W morzu — wszelkie przynęty zwierzęce.
Jak łowimy: Spinning, sztuczna muszka wszelkich rodzajów, w morzu oraz wodach nie zaliczonych do krainy ryb łososiowatych i lipienia — także spławikówki i przystawki. Jako ryba żarłoczna i nawet po kilku latach nie tracąca cech udomowienia daje się na przynętę skusić bez szczególnego trudu. Mimo że walczy potem bardzo dzielnie, z licznymi wyskokami nad wodę, nie cieszy się szczególnym poważaniem u wędkarzy o zacięciu sportowym; potoczną nazwę tęczak przerobili nawet na pogardliwe tłuszczak, co zresztą ma niejakie uzasadnienie także w smaku jego mięsa, znacznie ustępującego wybornemu mięsu potokowca.
