Po powrocie z niemieckiej wyspy Rugia, gdzie przemarzłem do kości, miałem już kończyć szczupakowy sezon. Zimne wiatry i ciągła walka z chłodem dały mi się ostro we znaki. Chciałem w zaciszu przytulnego mieszkanka doczekać pierwszych promieni wiosennego słońca. Niestety nie udało się. Niedosyt jaki pozostał po wyprawie na Rugię, nie pozwalał mi zakończyć szczupakowego sezonu tak szybko. I w ten o to sposób znów siedzę w pontonie na środku oblodzonego w okolicach brzegów jeziora, a z nosa kapią mi przysłowiowe gile. Na całe szczęście nie jestem sam. Towarzyszy mi kolega z Teamu Marcin i razem próbujemy skusić do brania grubą, jesienną samicę.

Wczoraj postanowiłem po raz kolejny spróbować swoich sił blisko domu. Szybki wypad na jedną nockę z uwagi na niezbyt stabilną pogodę i dziwne anomalia, a mianowicie padający śnieg w maju. Brania zaczęły się praktycznie od razu po wywiezieniu zestawów. Były to jednak amurki do 1,5 kg. Do godziny 24.00 wyholowałem kilka sztuk, a także pięknego leszcza o wadze 4,2 kg, który też zasmakował w kulkach proteinowych. O godzinie 2.30 nad ranem odnotowałem ostatnie branie i był to przepiękny ponad metrowej długości amur.

Człowiek to bardzo dziwna istota, która tak pokrętnie myśli, że jak coś jest blisko to na pewno jest złe i nie warte zachodu. Tyczy się to też również nas wędkarzy. Jak mamy do wyboru jezioro położone kilka kilometrów od domu i jezioro oddalone o kilkadziesiąt kilometrów to często wybieramy to dalej położone. Tłumacząc sobie to tym, że w jeziorze bliżej domu na pewno nie ma ryb, a w tym dalszym to pływają same okazy. Podobnie było z nami. Kilka kilometrów od Gorzowa mamy piękną żwirownię ale jakoś nigdy nie było nam dane spróbować swoich sił nad tą wodą.

Część kolegów z HOT ROD TEAM-u już rozpoczęło sezon, przyszła również pora na moją osobę. Na dzikie wody jest jeszcze zbyt wcześnie, więc wybór padł na łowisko komercyjne, które darzę sporym sentymentem – Jarosławki. To tam właśnie złowiłem swój PB – słynnego Max-a i wtedy byłem tam ostatni raz. Na zaplanowany wyjazd w dniach 14 – 16.03.2014 nastawiony byłem dość pesymistycznie, ze względu na kalendarzową jeszcze zimę oraz planowane załamanie pogody, silny wiatr przekraczający 100 km/h oraz opady deszczu. Prognozy jednak nie zraziły mnie i w piątek przed południem zameldowałem się na łowisku. Na wcześniej zarezerwowanym stanowisku przystąpiłem od razu do wytypowania miejscówek oraz zanęcenia ich przy pomocy spomb-a. Do wody poszły ziarna: gotowana kukurydza, konopie i rzepik oraz Pellet rybny 6-9mm. Po godzinie 16 zestawy były w wodzie, na jednym pop-up, na drugim „kiju” tonąca „20-tka”.