Jest już truizmem stwierdzenie, że złowienie medalowego lina mobilizuje każdego wędkarza. W ostatnich latach taka mobilizacja ma nawet sens, ponieważ liczba linów w naszych wodach dość szybko rośnie. Fakt ten obserwuję od 10 lat. Zwiększająca się populacja lina (podobnie jak karasia srebrzystego) uwarunkowana jest moim zdaniem wieloma czynnikami, z których najważniejsze to: chimeryczność żerowania, ostrożność, płodność i wprost fantastyczna odporność na... kłusowników i rybaków. Dla wędkarza najważniejsza jest chimeryczność brania lina. To ona uczyła pokory i zniechęcała wędkarzy do jego połowu.

 

 

 

 

Aktywność żerowa jazi wczesną jesienią ma nieco inny charakter niż latem. Ryby jakby odczuwają zbliżające się chłody i o wiele agresywniej starają się zdobywać pokarm, którego w wodzie jest już nieco mniej niż miesiąc czy dwa wcześniej. Już nie tylko wyłapują niesione przez nurt drobiny pokarmu ale też przemieszczają się bez przerwy z miejsca na miejsce.